İstanbul'dan

Photo; Sanem Uçar

İşte kurşun kubbeler şehri İstanbul’dasın

Havada kaçan bulutların hışırtısı

Karaköy çarşısından geçen tramvayların camlarına yağmur yağıyor

Yeni cami Süleymaniye arkalarını kirli bir göğe vermişler

Hiç kımıldamıyorlar

Ayasofya elleriyle yüzünü kapamış bütün iştahıyla ağlıyor

İnsanlar sokak sokak çarşı çarşı ev ev

İnsanlar sırt sırta omuz omuza verip durmuşlar

Boyunları bükük

Yorgun asabi kederli kindar

Yığın yığın olmuşlar hepsi köprünün açılmasını bekliyor

Bir anda şehrin dört bucağına akacaklar

Bir anda iki ayrı kıtadaki insanlar gibi

Fatihliyle Beşiktaşlı sarmaş dolaş olacak

Sarı uzun yüzlü cesur işçiler

Dört köşe halinde veya dağınık bir şekilde durmuşlar

Hiç konuşmuyorlar

Benim onları birer birer çalıştıkları yerlere götürüp bıraktığım olmuştur

Hepsi dar kapanık yerlerde, sıkıntılı işlerde çalışırlar

Hepsi deli gibi severler yaşamayı

Bu en önde giden grup

Tophane'de Dikimevi’nde çalışır

Sekiz kızdır ancak üçü evlenmiştir

Bu saçları darmadağın asık suratlı delikanlılar

Kömür işçisidir

Bu üç kız, Beyoğlu’nda büyük bir mağazada tezgâhtar

Bunlar yol amelesidir

Bunlar vapur işçisi

Öbürleri duvarcı hamal ırgat kayıkçı

Hepsi bu gök altında sarmaş dolaş olmuş yürüyorlar

Dünyada işlerine giden insanları görmek kadar güzel bir şey yoktur

(biliyorum artık akşama kadar onları hiç görmeyeceğim)

Durduğun yerden İstanbul köprüsü tramvayları mavnalarıyla sanki yürüyor

Bu sislerin ve bulutların arasından en sonra harekete geçen kız kulesi'dir

Kayıkların direkleri insanların üzerinde

Büyük bir bulut gelip durmuştur

İşte karın karına vermiş motorlardaki balıkların üstlerine yağmur yağıyor

Bir defa olsun akıllarına gelmemiştir

Gözleri pırıl pırıl balıkların

Bir İstanbul göğü altında ağlamak

Hepsi denizde geçen hayatlarını düşünüyorlar

Dokunsanız ağlayacaklardır

İstanbul açları tokları hastalarıyla aynı kıta üzerinde bulunuyor

Bu saatte dünyada sabahtır

Bu saatte yeryüzünün birçok limanlarına gemiler girip çıkar

Bir çok insanlar balıktan çıkıp dönerler

İstanbul bin göz bin dudak halinde ayakta

İşte sırayla kalkan kepenklerin gürültülerini duyuyorum

Camlar siliniyor

Tramvayların havayı yarıp geçtiklerini görüyorum

Tünel’de vagonların ışıkları yandı.

Gülhane Parkına güneş vurdu.

Edirnekapı tramvayında iğne atsan yere düşmez.

Sanki bir can pazarı kurulmuştur

Uyuyan şehirleri evlerini Allahı satıyorlar

Bu saatte İstanbul insanı deli eder

Bu saatte yeryüzü çalışan insanların elindedir

Bu saatte düşman uykudadır

İstanbulun çalışkan fakir halkını

İşleri başında görüyorum

Kapanık sokaklarda kunduracılar

Bazıları elektrik bazıları gaz lambası altında çalışıyor

İki yana açılmış kollarıyla havalanmak üzere olan kuşlara benziyorlar

Hepsinin başları önlerinde

Hepimiz ayaklarımızın rahatlığını ellerine bırakmışız

Memnunuz

Demirci kızgın ateş önünde çeliğe su veriyor

Bakkal ayakta ellerini kavuşturup durmuş

Yorgancı bir sıra kırmızı gülleri sıraya koydu dikecek

Eski elbiseciler kapılarının önlerine çıkıp oturdular

Kapalı Çarşının küçük esnafları el kadar dükkânlarını açtı

Mercan yokuşu tıklım tıklım

Sabahla işe giden o insanların hepsi ayakta

Ben bu sokağın öğle paydosundaki halini bilirim

Ellerinde ekmekleriyle işçiler

Yan sokaklara çöküvermişlerdir

Kadınlı erkekli

Bir an makinelerden yağlardan kurtulmuşlardır

Gelip geçenlere garip bir şekilde bakarlar

(bu bir an işten ve dünyadan uzak saatlerde

onların akıllarından geçenleri bilmek isterdim)

Hiçbir zaman büyük ve ölmez olduklarını bilmezler

Dünyaya sadece çalışmaya ve cefa çekmeye geldiklerine inanmışlardır

Bütün fukara sokaklarda kalabalık halk mahallelerinde

Durgun ve düşünceli yüzleriyle onlar vardır

Marangoz hem tahtayı ölçüyor hem şarkı söylüyor

Kitapçı bize yeryüzünü unutturan kitapların tozunu alıyor

Tekrar yerine koyuyor

Havada

Çalışan insanların sesleri

Manav çamurların ve yağmurun arasından karpuzlarını kurtarıp sıraya koyar

Bakırcı ip gibi ince kırmızı ve halis bakırdan memnun

İki eliyle bir kulp yapıyor, sonra bozuyor

Berber aynalarını aletlerini koltuklarını temizlemiş makası elinde bekliyor

Terzi ütüsünü almış omuzlarımıza yuvarlaklık veriyor, sonra iğneyi alıyor

Mürettip daima yanı başında duran büyük adam isimlerini bozmadan bağlayıp makineye veriyor

Eskici bir kadın kundurasının bir tekini bitirdi

Öbürküne başlayacak

Kahveci umumun arzusu üzerine eski çayı döktü, yenisini demledi

Seyrüsefer memuru yerinde

Gözünden hiçbir şey kaçmıyor

Ben arkamda bir gömlekle insanların arasındayım

Bu saatte İstanbul küçük insanlarındır

Hepsi işin ve çalışmanın o hür o kardeş dünyasına doğru yola çıkmışlar

Gözlerinde ümitli ve emin dünyası insanoğlunun

Neşeli veya kederli yüzleriyle

Hepsi cesur ve mağrurlar

Sen yatağın yorganın bir faytonda dünyada yapayalnız olduğunu hissediyorsun

Aklından sırayla büyük şehirlerimiz geçer

Ankara İzmir Eskişehir işçileri dönüyor

Zayıf sert bakışlı halim selimdirler

Büyük şehirlerimizin ağızlarında kıvrılıp uzanmışlardır

Büyük şehirlerimiz

Ambarsız istasyonsuz silosuz

Fırınların önüne kurşun yağdırsan nafile

Benim de aklımdan aynı şeyler geçer

Ama daha kahırlı daha kindar daha söylenmez şeyler

Sen üzeri camlarla örtülü garlar vagonlar hayal edersin

Önünde dört ucu ile kapalı bir gök uzanır

Güpe gündüz okunan ezan seslerinde sesin yaşanır

Bir şarkı halinde girer rüyalarına

Duvarlarında gümüş İsa’lar asılı kiliseleri İstanbul’un

Arkan sıra ellerin serinliğinde bir gece yürür

Yakın pencerelerden sabaha doğru beyaz evlerin sahibeleri gerinirler

Mavi gök yerinden oynar

Rıhtımda bir adam cigara yakar, dumanlarını ağzında tutmaz

Gözleri büyümüş bir kız köprüden geçenlere bakar, konuşmak ister, konuşamaz

Sokaktan bir şair geçer, hiçbir şey için değildir

Bakarsın dünya güzeldir, bu kubbe bu baştan ayağa kuşanmış dağlar için deli olunur

Şuramızda biri soyunur

İnsanın aklı oynar

Öteden birbirlerine sarılmış insanlar geçer

Sokaklar iştaha gelir

Bu kepenkleri inik dükkânların arasından ıslıkla geç

Ardınca kalan dağ dağ arzulardır

Bir defa dokunup geçtiğin havada

Koltuğunda bir İncil’le kiliseye giden bu kadın

Üç ispermeçet mumu ile bir itirafta bulunacaktır

Bu bütün vücudu ile işaretler yapıp geçenin öyle aşkları vardır, söylenmez

Salisen bu kırmızı saçlı kız bütün türküleri yarım bilir

Hep aynı insanlar geliyor aklına

Bu akşam en geç saatlerde sokaklarda görün

Bu akşam ömründe bir defa bir adam

Caddeden geçen insanlarla kardeş olmak istemiştir

Bir defa bir eskici ispirto lambası altında mektup okumuştur

Aşktan ve kadından bahseden saf insanlar namına aklına ağlamak gelmiştir

Mamafih ya dünya ya yıldızlar ya insanlar için şarkılar söylenir

Bu akşamlara harikulade bir çingene kızı bacakları ve ağzı için üzüldüğümüzü bilir

Kanadı mükemmel bir kırlangıç tramvaylara sürünüp geçer

İnsanlar minareler deniz esner

Küçükpazar kahvelerinde ay ışığında iskambil oynayan işçiler seni tanır

Sen

Geceler ardının mahzun insanları için ağlarsın

Bir anda yalınayak çocukların sattığı gazeteler okunup atılmıştır

İnanılmayacak şeyler olmuştur yeryüzünde

Avrupa istila edilmiş

Tekrar kurulmuş

Hamdolsun Hitler Mussolini ölmüştür

Beyaz kravatlarıyla lavsaller artık namevcuttur

Vatanımda günde bir milyon balık denize dökülüyor

……………………………………………………………………………….

Dağ oyuklarına sokulmuş kasabalarımıza kamyonlar tırmanıyor

Trenler buğday taşıyor

İnsanlarımız ufalmış küçülmüş çöpe dönmüşler

İstanbul’da ekmek yağ kömür sıkıntısı

Fırınların ofislerin hastanelerin önünde yığın yığın halkımız

Büyümüş sarı çekik gözleri dal gibi vücutlarıyla gelip dizilmişler

İstanbul mahzun avare çıplak

Bir ince gömlek arkasında

Çalışan insanların alın terinden

Çalışan insanların emeğinden

Eskici işlini bitirmiş peynir ekmek ve karpuzla karnını doyuruyor

Hepsi öyle hepsi dörder beşer olmuş öğle yemeklerini yiyorlar

Duvarcı hemen duvarın dibine çökmüş, yiyor

İşinden ve diğerlerinden uzakta değil

Fırıncı ateşin karşısında tezgâhtar tezgâhta deniz işçisi denizde yiyor

Boyacı birinci kat boyanın kuruduğunu artık ikinci katı sürebileceğini düşünüyor

Kuyumcu Salimoya gazocağına benzin koyup hemen işe başlayacak

Saatçi gözlüğünü taktı

Askerler vatmanlar polisler nöbet değiştiriyor

İnsanlara dokunmak ihtiyacını veren bir güneş galata kulesi’ni aşarak büyük caddelere uzanıyor

Büyük küçük gemiler insanların hayvanların binaların önünde gelip demir atmışlar

Böyle hep insanların arasındayım, yürüyorum

Daima telaşlı halkını sevdiğim Karaköy çarşısını, tıklım tıklım sokaklarını geçiyorum

Zürafa sokağından sesler geliyor

Sen Paris sokaklarının ressamı Utrillo

Ben küçük bir asmanın süslediği bu dar sokağı seviyorum

Gökyüzü diye el kadar bir bulut parçası uzanır

Hiçbir şey yokken yaşamak arzusu verir insana

Kimselerin dinlemediği bir radyo harp havadislerini bildirir

Akşamları boyunlarında mendil bağlı delikanlılar hava almaya çıkarlar

Uzakta büyük küçük gemiler gerinir

Projektörleri uyuyan serserileri aydınlatır

Gökyüzünden kalkan bir yıldızın nereye düştüğünü onlara sorun, söylesinler

Bir teşrinisani gecesi gayetle pis bir lokantadaki kadın hatırımdadır

Bana beraberce ağladığımız bir şair resmi göstermişti

O her akşam armonik çalan bir delikanlının sesini çok uzaklardan tanır

Kupa bir faytonun içinde ağlayan kadının kim olduğunu bilir

Namütenahi güzel gecelerin birinde esrar içilen kahveyi ondan öğrendim

Ben o zamanlar dehşetli hassastım

(ben o zamanlar İstanbul’un tophane ile yüksek kaldırım akşamlarının haylazlık şarklarını söylerdim)

Bu sokağın Polonyalı bir kızı vardır, düşünürüm

Bunun krallar ve padişahlar kadar hür akşamüstleri vardır

Seyyar bir sinema makinesinden uzak memleket resimlerine bakılır

Mavi bulutları kırlangıçları kuleleriyle insanlara sarılıp yaşar

Allahın günü bahriye neferleri dolaşır

Günde üç defa işçiler geçer

Bu sokak eski aşk plakları çalar

Kadınlar sabahları kapılarının önlerine yarı çıplak, geceleri soyunup otururlar

Gramofonlara serseri akşamüstlerinin en yeni İspanyol plakları konur

Gece yarısından sonra sarhoşlar için gitar çalan delikanlının sesi harikuladedir

Müstesna zamanlarda kocaman bir ay bu merdivenli sokağa vurur

Kapanık binaların camlarına İtalyan kilisesi’nde söylenen dualar dökülür

Uzakta büyük küçük camiler gerinirler

Karınca gibi çalışır insanlar

Üzüm çuvalı un çuvalı altında geçerler

Sinemaların önünde Yahudi çocukları oynar

Sen çiçekli beyaz sabahlığınla hatırıma gelirsin

Bir minyatür misali yüzün berber dükkânlarının camlarına işlenmiş

Ağır bir çay kokusu dağılır saçlarından

İki yanında çok defa aşksız garip insanlar oturur

Bu yüzünde bıçak yaraları taşıyanın üç cinayetle dolu bir hayatı vardır

Bu gelip geçenlere gülen kadın artık hiç kimseyi beklemediği için neşeli

Bu en çok aşktan korkar

Bu sıkıntıyı sevmez başını alıp gider

Ben onlar kadar dünyayı sevenlere rastlamadım

Benim onlar için yazdığım şiirlerim vardır

Neşredemem

Ben bu sokakların ağır bir öğle güneşi altında gerindiklerini bilirim

Kilise sokağının bütün bir sene sıkıntılı halkını seyrettim

Ermeni kilisesinin çan seslerine ezan sesleri karışırdı

Hala uykusuz gecelerime musallat olan bu sokağın sıkıntılı kadınlarıdır

Göğün sonuna kadar alçalışını, gökyüzünün büyük ve aziz oluşunu

Ben bu sokaklarda seyrettim

İşleri için sabahla evlerini terk eden insanlar gördüm

Sevdiğim eski kiliseleri camileri koca şehre bu sokaklar birleştiriyordu

Ben insana en yakın sıkıntıyı neşeyi bu sokaklarda gördüm

Benim dünyayı ve insanları bu sokaklardan ibaret bulduğum zamanlarım vardır

Vatanları milletleri hudutları birleştiren bir akşamüstüdür

İstanbul çalışmaktan yorulmuş dönüyor

Her yerde sıcak bir ter kokusu halkımın

Her yanda gürültüler

Dört yanın akşam

Üsküdar’da gaz lambaları yandı

Fatih daha yakınına sokulmuş insanların

Daha çözülmez olmuş insanlar

Yeniden açlığımızın şehri İstanbul’dasın

Beşiktaş ayağının altında kalır

Bu tramvay Aksaray’a gider

Bu Edirnekapı’ya

Elini uzatsan fakir Üsküdar’dasın

Beyoğlu’ndan gürültüler geliyor

Tamam akşam

Bir takım insanlar ellerini yüzlerini yıkayıp sokağa çıkmışlar

Daha çok geniş meydanlara caddelere köprülere gelip durmuşlar

Bir kısmı Yenikapı’ya Çakır’ın gazinosuna koşmuş

Bazıları Eyüp’e Kasımpaşa’ya Üsküdar’a çıkmışlar

Beşiktaşlı hemen caddeye ve denize nazır bir yere oturmuş

Hepsi geniş ve ferahlık veren meydanları seviyorlar

Hepsi iyi şeylere hasretler

Hepsi güzel günlere inanmışlar

Mutlaka bir rahatlık olan denizi ve gökyüzünü görmeye çıkmışlardır

Denizde ve gökyüzünde

Hürriyetsiz hiçbir şeyin yaşandığı görülmemiştir

Herkes elinden geldiği kadar sever dünyayı

İşte dileğimce bir gök önündeyim

Birtakım insanların evlerine döndüklerini görüyorum

Bir anda hepsi yattıkları gibi uyuyacaklar

(Allahı düşünmeyi işsiz güçsüz insanlara bırakmışlardır)

Soğuk bir gece evlerin kapısından pencerelerinden girip

Babıâli’ye gelip yaslanmış

Bu saatte Babıâli

Geceyi bir meme gibi emmektedir

Mürettipler az mumlu bir ışık altında sıralanmışlar

Harfler elinde

Kimi diziyor kimi sayfa bağlıyor

Yarın ikinci Bastil’in düşüşünü öğreneceğiz

Uyuyanları uyumayanları görüyorum

Sirkeci adamakıllı karanlık

Sultanahmet’te darağaçları hazırlanıyor

Çarşıkapı’da üç serseri karakolluk oldu

Bütün Fatih’i derin uykularda görüyorum

Kenar mahalleliler bir daha hiç kalkmayacakmış gibi uyumuşlar

Elleri kolları kaybolmuş, büzülmüşler

Dünyamızın sıcak yerlerine kayıyorlar

Bu saatte uyuyan bütün insanlar akraba

Aksaraylıyla Eyüplü elele vermişler, sımsıkı tutunmuşlar

Bazıları sırt sırta olmuşlar, dizlerini karınlarına çekmişler, uyuyorlar

Bazıları ağızları açık olduğu halde daha rahat uyuyor

Erken yatanlarla geç yatanlar hep aynı uykuda buluşmuşlar beraber olmuşlar

Çoğu yüz yüze yatmış, birbirlerinin nefesleriyle yarışıyorlar

Her şeyden korkuyorlar

Avuçlarının arasına gecenin dolmasından, aralarına birinin girivermesinden, bir sabah Uyanıvermemekten

Onun için sımsıkılar

İçlerinde açılanları kalkıp örtenler var

Şu anda Çin’in bir kenar mahallesinde uyuyanlardan haberleri yok

Dünyada yalnız olmadıklarını bilmiyorlar

Maçka Şişli güpegündüz

Düşünceli ve mahzunum

Bu saatte uyumayan insanları sevmiyorum

Bu saatte bütün insanlar uyusun isterim

Sabahla kalksınlar giyinsinler yıkansınlar işlerinin başında olsunlar

Eski İstanbul kalyonları kadırgalarıyla çoktan uykudadır

Fakir mahallelere beyaz atıyla fatih çıksa yerinden kıpırdamazlar

Bu saatte İstanbul’un geniş ve ölümsüz yüreği

İnsanların dar ve kahırlı yüreğine karşıdır

Gayrı bütün encamıyla kurşun ağırlığında bir gece der saadet üzerindedir

Bu saatte Karaköy’deki Batum’lu geveze salepçinin

Alaca kedisinden başka konuşacak kimsesi yok

Soğuk bir rüzgâr ikisini birbirine yanaştırmış kıpırdamadan duruyorlar

Bol mumlu bir ışık altında çalışan tramvay işçileri

Bir şarkı tutturmuşlar

Kazma sesleri arasından geliyor

Meksikalı zenci demiryolu işçilerinin şarkılarına benziyor

İstanbul’un bütün gece yarısı insanları kulak kesilmişler

Yani geceyi üzerlerine çekmemişler

Kayıkçı yattığı sandalın içinde doğrulmuş, dinliyor

Beygir üstünde iki yanı güğümlerle sarılı sütçü başını sallıyor

Bekçiler düdüklerini daha yavaş çalıyorlar

Süleymaniye kendini zorlayıp aydınlığa çıkmış, dinliyor

Ayasofya ellerini indirmiş

Memnun

Sen sade insanların bulunduğu küçük bir barın önünde durmuşsun

Burada kadınlar ekseriya sıkıntılı ama asla hafifmeşrep değildir

Hepsi çok çirkin sevdikleri adam için ıstırap çekerler

Onlar bir Fenikeli kadar denizden

Ve bir Lübnanlı kadar yıldızlardan anlarlar

Bir Yahudi sokağından akşamları vücut vücuda geçilir

Havagazı fenerlerinin ışıkları papağanlarla eğlenen kızların yüzlerine değer

Sen ellerin cebinde kötü havalara kızıp tükürürsün

(artık avuçlarınla çocukların yüzleri ısıttığın zamanlar sana kızmayacağım)

Senin böyle havalara düşman olup şarkılar söylemen nereden geliyor

Oysaki sen sıcak bir Avrupa garında açık saçık çocukların uyuduğunu bilirsin

İnsanları toprağı havayı severek yürüyorsun

Bilirim hiçbir şeyi dünyada olmaya değişmezsin

Hiç bir şey dünyada olmak kadar güzel değildir

Benimle ol

Gökyüzü birdenbire düşüverecek

Köprünün açılışını sabahla işlerine giden insanları

Birlikte seyredeceğiz

İşte o nefis o tertemiz gökyüzü İstanbul’un

Sabah olmuş

İstanbul tepeleri köprüleri sokaklarıyla çalışmaya iniyor

Peşin bütün kenar mahalleler ayakta

Peşin askeri fabrika işçileri

Sonra tahmil tahliye inşaat amelesi

Küçük memur küçük esnaf ayak satıcısı

Ahir garipler diyarsızlar

Yollara düşmüşler

Bu gürültü kalkan kepenklerin gürültüsü

Bu kalabalık Beşiktaş’a gidiyor

Bu geriden gelenler çarşı kapı esnafı

Bunlar İstanbul emekçileri

Kasketlerini yana yıkmışlar yürüyorlar

Bu defa aç fakir İstanbul’u

Büyük surların dışından seyredeceğiz

Bir anda fakirler işsizler sökün edecek

Önünden yorgun düşünceli yüzleriyle geçecekler

Yeniden açılacak köprü dükkânlar fabrikalar

Yeniden katledilecek emeği

Fukara halkın

Bir takım insanların elindeki İstanbul’u

Rüyada gezer gibi gezeceksin

Dilin tutulmuşa dönecek

Gözlerin daha büyümüş yüreğin daha dar

Yani bir efkârdır basacak

Öteden bir başka çeşitleri geçecekler

fakir mahallelere caddelere yangın yerlerine doğru dağılacaklar

İstanbul’u ilk aydınlıkta görüyorsun

Üniversitesi karakolları mektepleri hapishaneleriyle

Kenar mahallelerden doğrulan iğri büğrü insanlarıyla

Kirli göğü minareleri kubbeleriyle

İstanbul’u ilk aydınlıkta görüyorsun

Bu şehir aşktan değil şehvetten düşüp gebermeye hazır

Sabahla üç Çingene kızı kemanla “yolculuk var” şarkısını söyler

Yağmur altında bir adam sallanır durur sehpada

İki yanından uzamış saçlarıyla

Sevdiği kadından vatandan harplerden kaçmış birtakım insanlar geçer

Dünyayı ve insanları görmeye çıkmışlardır

Nefes nefese geçen işçi kafilelerini görünce rahatlayacaksın

Ama bir dakikada hepsini kaybedeceksin

Sonra yine İstanbul’la tek başına kalacaksın

Bir bahriyeli bu şehrin parkında gördüğü rüyalardan utanıp kaçtı

Kocaman gemi direkleriyle dolu gökyüzü için şiirler yazıldı

Birinde senin iyi yüreğin yoktur

Geceleri el kadar bayraklı gemiler kızların rüyalarına girip dolaşır

Bir meyvedir intihar sabah akşam bölüşülür

Rakının adı geçtiği yerde ayağa kalkılır

Fildişi kakmalı aşağılık bir gökyüzü çalkalanıp durur

Minarelerine takılan bulutların sarhoş olduklarını şairler söyledi

Sualler tanzim edilir yaşamaya ait, sorulmaz

Dört yanında Allaha söve söve yaşanır

Bir şehirdesin ki seni kimse tanımaz

Uzun fakat ölümsüz bir uykudan sonra

Yeniden çalışan insanların sesleri

Ovalar denizler üstünde

Demir dövenin ray döşeyenin

O erkek sesi sonsuz çalışmanın

Yedi tepeden birden

İşte 1944 sabahının insanları

Balıkçılar işçiler çocuklar

Çocukların kursakları ufacık

Elleri şiş

Kadınlar birbirlerine tutunup yürüyorlar

Ne kadar mümkünse o kadar mahzun insanlar

İşte gazeteler muhakemeler karaborsa

Ticaret siyaset propaganda

Her yerde sıcak nefesi insanların

Balıkçı motorları sırt sırta verip durmuşlar

Tramvaylar havayı oyup geliyor

Aç İstanbul tok İstanbul’a doğru taşınıyor

Sen köprünün demirine arkanı verip durmuşsun

Uzağındasın yanan şehirlerin

Yalnızlık Allaha mahsustur

Yüreğini ortaya koymuş bakıyorsun

Paris’i İstanbul’u Zonguldak’ı yapanlarla yüreğin

Kulağın hep çalışan insanların sesinde

Haliç’ten gürültüler geliyor

Bu işbaşı düdüğüdür

Çalışan halkın ölümsüz halkın

Taze ekmek kokusu ilk küçük pazar fırınlarından yayılır

İlk Unkapanı köprüsü kıpırdar

Suratları asık adamlar geçer

Bir bulut başını çıkarıp kaybolur

İşte yeniden bir yağmur İstanbul’un üstünde

Bu önünde gelip durduğun

Sarı bir ışık altında uyuyan çocukların sokağıdır

Onları gözlerini çıkarıp avuçlarına bırakacak kadar sevdiğini biliyorum

Artık eski plaklar çalan kahveleri unut

Benimle ol

Bir anda bütün kıtaları dolaşan kuvvetli ve mükemmel gün ışığı önümde

Seni düşünüyorum

Sen genç orospular ölü padişahlar frengililer şehri

Seni demir parmaklıkların arkasından seyrettim

Kıtlıkların hürriyetsizliklerin elinde gördüm

Her defasında daha yalnız daha kimsesiz daha fakirdin

Her defasında kinlerin kahrın elinde yapayalnızdın

Bir yanınla aç bir yanınla tok gördüm

Her seferinde gösterişsiz halkın büyük emeğin çalışan insanlarınla güzeldin

Sisin dumanın yağın içinde bizimdin

Kalelerin surların katil kulelerin önümüzde duruyor

İyi yüreğinle demir alan demir atan gemilerin sevinçlerin kinlerin ihtiyar öfken çözülmüş duruyor

Ölümsüz bakışın havai halin sıkılmış yumruğunla önümüzden geçiyorsun

Aşklar ölümler başlanmamış işler gerinde duruyor

Sen büyük kederimizin şehri

Sen elimiz ayağımız

Sen bunca yılın açlıkları kinleri sefaletleri

Sen uğrunda şarkı yaktığımız destan düzdüğümüz

Asırlar ardı insanlar hep senin hasretini çekmiş

Seni beklemişiz

Sen çarşıların evlerin zindanların arasından doğrulmuş geçiyorsun

Önünde sevinçler işler gelecek günler doğrulmuş bakıyor

Sen büyük kederimizin şehri

Bir sen eskisin dünyamızda

Kulelerin minarelerin surlarınla

Vapurların limanların bankalarınla

Bir sen eskisin

Bir eskimeyen çalışan insanların emeği

Bir onların emeği göz nuru alın teri yenidir

Bir onların elinde güzelsin

Bütün onların eli göz nuru sıcak yüreği

Bir dokunsan senin her yerin

Sen çalışkan halkın şehri

Devletler milletler vatanlar geçti, sade iyi olan kaldı

Arabalar, sırmalar peşleri sıra boyunları buruk insanlar geçtiler

Ticaret siyaset tarih bir avuç iyilik, her dölden insanlar geçtiler

Yeniden arabalar ve zayıf ve şişman ve uzun ve kısa ve semiz birtakım insanlar geçtiler

Dalkavuklar ölümler cebir peşleri sıra geldiler

Şairler zenginler fakirler her soydan hürriyet düşmanları geldiler

Kimse sana hakkını vermedi

Seni herkes gençler ihtiyarlar her boydan milletler sevdi

Her gelen seni sevdi bağlandı bırakıp gitti

Her gelen sana köstek kelepçe yeni zincirler bıraktı

Her gelen açlıkları kinleri arabaları surları devraldı

Zindanları şiddetli yalnızlığını kimsesizliğini daha genişletti

Harpler sulhlar her çeşit insanlar seni olduğun gibi bırakıp geçtiler

Sen duvarlarını kederlerimizin yanı sıra daha kuvvetlendirdin

Sen nesilden nesile daha kuvvetlenen daha ölmezleşen cebri devraldın

Kalelerini yeni bilgilerle daha muhkem kurdun

Böyle seni her seferinde açlıklarımızla daha yenilenmiş daha semirmiş bulduk

Bir gün zayıflamadı kederimiz

Bir gün unutmadık kendimizi

Sen en bahtsızı şehirlerin

Yığın yığın kötülükler pislikler kendine göre her yerde çözüldüler

Krallar padişahlar imparatorluklar geçtiler

Yeni insanlar yeni halkı yeni devletleri yeni şehirleri kurdular

Bu defa iyiler bu defa kötülükleri süpürüp attı

Bir sen eskisin dünyamızda

Bir sen sonu gelmeyen kederler kinler zulümler içinde

Bir sen aptalları budalaları uşaklarını peşin sıra sürüyorsun

Arkanda kötülükler yığın yığın kederler ağır şatafatlı takım taklavatlarıyla geliyor

Gerinde kederli soluk yüzler omuz silkişler daha mütehammil daha asil bekliyor

Bir açılsan bütün nimetler

Bir açılsan ümit

Bir açılsan kurtuluş

Bir açılsan çocuklar kadınlar erkekler şarkılar sulh

Bundan böyle seninle senin önünde eğilmeler yalvarmalar

Bundan böyle işler devletler topraklar cumhuriyetler seninledir

Bundan böyle dünyanın ölmez şairleri seninledir

Bundan böyle paydos pisliklere çirkeflere cebre

Paydos yolunu kesen çamura kelepçelere boyunduruğa

Paydos zincirlere kara günlere topyekûn paydos

İlhan Berk